Dag 12: naar Batad

Met bus en jeepney vatten we onze tweede wandeldag aan. Tegen 10u zijn we in ware rambostijl aan de top van de bergrug gekomen die we moeten afdalen via een smal paadje. Er is naar het dorp Batad geen andere toegangsweg mogelijk: alles moet zo'n tweetal kilometer door dragers naar beneden worden getransporteerd, een heel karwei. Tussen het groen en de kleine bronnetjes komen we stap voor stap het rijstterrassen-amphitheater van Batad naderbij. Tussen de rijstterrassen heen gaan we naar het punt waar een kilometerlange trappenafdaling ons scheidt van de Tapia waterval. Een verfrissende duik na het overvloedige zweten doet ons heropleven. We proberen in de richting van de waterval te zwemmen, maar de kracht van het water dat zich naar beneden stort, verhindert dit. De klim terug naar boven snijdt ons even de adem af en doet het hart hevig bonken in ons lijf. Dankzij enkele tussenpauzes raken we op adem en bereiken we opnieuw de rijstterrassen. In het restaurantje wachten ons lekkere pizza's en verfrissende slokken frisdrank. Via het bergpad moeten we nu nog opnieuw de top weten te bereiken. Regen "blust het zand" en brengt een aangename verfrissing onderweg. Yes, we survived Batad, alleen wie het heeft meegemaakt kan het weten. De terugweg verloopt in Indiana Jones-stijl omwille van de pletsende regen. Een verkwikkende douche spoelt het zweet van ons af. Karaoke sluit onze avond en ons verblijf in Banaue af.