Dag 10:Bontok-Banaue

We hebben geluk: onze laatste voormiddag Bontok wordt opgefleurd door de groepen dansers van de verschillende dorpen uit de bergprovincie die in stoet door de straten van dit stadje zingen, dansen, trommelen, ... Dit alles gebeurt in het kader van Lang-ay festival dat in deze dagen doorgaat. Een bezoek aan het volkskundig museum leert ons meer over de verschillende stammen van de bergprovincie en hun traditionele kledij en gebruiksvoorwerpen. Nu door het lokale feest is de bezetting in het Bontoc general hospital minimaal.
We vertrekken richting Banaue, maar houden nog even halt aan Barangay Bay yo: we wandelen het dorp door tot aan het kerkplein en krijgen schrik wanneer de blauwe hemel overtrekt.
Niet veel later, op de bus, gaan de hemelsluizen open. Op de grens tussen Mountain Province en Ifugao hult Mount Polis zich in een dikke mistlaag en stoppen we dus niet om aan sightseeing te doen. Gelukkig is het alweer droog wanneer we aan de kraampjes van het Banaue viewpoint uit de bus stappen en cadeautjes kopen die straks wellicht menige huiskamer of kot zullen sieren. Aangezien het snel donker wordt, doen we de afdaling naar de stad per bus en trekken we in in Sanafe lodge. Na enkele dagen slagen we erin opnieuw internet onveilig te maken, wat jullie misschien aan het aantal mails of berichtjes zullen merken. Op het prachtige hotelterras wordt nog een pintje gedronken vooraleer we gaan slapen om morgen er weer eens tegen te kunnen...

Dag 9: Vanuit Bontok naar Barlig en Lias

We rijden de bergen in richting Barlig om in dit dorpje eens rond te lopen en ook het hospitaal te bezoeken. Aangezien 6 april een officiele Filippijnse feestdag is, valt er nauwelijks personeel of patienten te bespeuren, iets wat ons in deze dagen wel nog meer zal overkomen vanwege de Goede Week. In Barlig worden we door de pastoor en enkele medewerkers onthaald op een Filippijns middagmaal, waarna we naar nog een kleiner plaatsje, Lias genaamd, doortrekken met jeepneys. Prachtige landschappen komen we op deze tocht tegen. In Lias wordt er onder een blakende zon met de kindjes gebasket. Op onze terugweg Lias-Barlig-Bontok doemen de wolken opnieuw op en terwijl we van plan waren op het marktje rond te lopen en souvenirs aan te kopen, worden we door de slagregen tot andere gedachten gebracht. Wie echt heel veel moed heeft om de regen te trotseren, loopt er toch nog even rond. Anderen nemen al snel voor 40 a 70 pesos de tricycle bergop naar onze verblijfplaats. De avond gaat snel voorbij dankzij de kwis die Annelies N. voor ons heeft meegebracht. De Filippijnse en Braziliaanse medereizigers verstaan natuurlijk niet veel van de vragen, maar kunnen als jurylid hun diensten bewijzen in de beoordeling van de antwoordformulieren.

Dag 8: in Sagada

Na een heerlijk ontbijt in "The Yoghourt house", begeven we ons met de bus richting Caves. Een mooie afdaling brengt ons bij de Burial Cave, een grot waar meer dan 100 jaar geleden voor het laatst de doden in hun kist tegen de wand werden opgetast. We verplaatsen ons richting de Sumuang Cave waar de onderaardse wandeling, opgeluisterd door het gekwetter van vleermuizen, begint. Begeleid door enkele gidsen met petroleumlampen - zij op teenslippers, wij met vast schoeisel - beginnen we onze afdaling. De grot bestaat minder uit stalagtieten en -mieten zoals wij ze gewoon zijn in Dinant of Han-sur-Lesse, maar de grote zalen zijn wel indrukwekkend. Met het nodige klauter- en klimwerk bereiken we een ondergronds zwembad, waar we met alle plezier induiken. In tegenstelling tot eerdere bezoeken, dalen deze keer hele groepen toeristen af in de grot, wat de voortgang van onze klim wat afremt. Opnieuw moeten we de vleermuizenstr... trotseren, willen we het daglicht terugzien. Een vlugge douche in het nieuwe etablissement aan de overkant van de grotuitgang, doet ons dat laatste al snel vergeten.
We picknicken nog even buiten terwijl de onweerswolken zich alweer beginnen samen te trekken en niet veel goeds aankondigen. Toch slagen we er nog in voor de regen het St. Theodore's hospital te bezoeken. Het is wel helemaal in verbouwing, maar of het aantal patienten groter zou zijn geweest daarzonder, laten we hier in het midden. Omwille van de regen gaat de wandeling naar Echo Valley dit jaar niet door en rijden we onmiddellijk naar Bontok.
De regen houdt aan, waardoor de kathedraal - en de aan de gang zijnde viering - een ideale schuilplaats is. De bagage wordt overgeladen in enkele vans en hogerop gebracht naar het Lay Centre van de bischoppelijke residentie waar we 2 nachten onze intrek nemen.

Dag 7: op weg naar Sagada

Zaterdagmorgen werden we door pater Eugene getrakteerd op een brunch in Camp John Hay, een voormalig Amerikaans militair kamp in Baguio. Onder een stralend zonnetje genoten we van een uitgebreide waaier aan lekkernijen die ons het middagmaal konden doen overslaan. Vanaf dat moment vergezellen ons op deze reis drie Filippijnse studenten geneeskunde en een jonge Braziliaanse scheutist in opleiding, dit brengt de groep op 31.
Na een opstopping in Baguio rijden we richting Sayangan, waar we in twee groepen het Atok Regional Hospital bezoeken. Terwijl we er aan denken om ook even op de markt van Abatan te stoppen, gooit een fikse regenbui roet in het eten, de voorbode van regen in de komende week?
Aangekomen in Sagada verdelen we ons over de verschillende kamers en zoeken we nog een plaats om met 31 aan tafel te gaan, wat ons dankzij de gewaardeerde inspanningen van het restaurantpersoneel - al meer dan 12 uur op de been - ook lukt.

Dag 6: vierde dag in Baguio

Vandaag is de laatste dag dat we op kijkstage in SLU en BGH gaan. Net als de voorbije dagen worden we over verschillende diensten verdeeld om operaties bij te wonen - die vandaag helaas wat minder talrijk waren, op ER te volgen en met de arts op ronde te gaan. Na het afsluiten van de kijstages, volgt deze namiddag een practicum. We onderzoeken besmette stoelgang onder de microscoop en een aantal onder ons vinden enkele cellen van wormen, iets wat we tijdens een vorig college hadden geleerd. Daarna volgt het laatste college over ziektes. Dit keer komen cholera, salmonella, hepatitis A, ... aan bod.
De avond zit wat anders dan anders in elkaar, want na het college gaan we met zijn allen op bezoek naar het "Sunflower Centre", een therapeutisch centrum voor kinderen met moeilijkheden en gedragsstoornissen. Het is een zeer verzorgd centrum met het nodige speelgoed en een observatiekamer. Sommige kinderen komen hier jarenlang, elke week, anderen wat korter.
De rit naar het "Sunflower Centre" is heel plezant. We zouden ons verdelen over enkele taxi`s, maar zijn uiteindelijk met zijn allen (25!) geeindigd in een jeepney (waar eigenlijk maar plaats was voor 20 personen).
We keren niet met een taxi of jeepney terug, maar gaan te voet naar de Super Mall, waar we samen pizza eten (de grootte varieert van 10 tot 14 inch; voor sommigen was dit laatste maatje duidelijk iets te groot, hoewel voor anderen zelfs nog te klein...). De mooie warme dag was weer rijkelijk gevuld. Enkelen onder ons keren huiswaarts om de valies te maken, maar de meesten gaan nog even iets drinken. Morgen vertrekken we naar de Mountain Province, te starten met Sagada.

Dag 5: derde dag Baguio

Voor dag en dauw stonden we op om in het Burnham Park mee op Tai-Bo oefeningen het lichaam los te gooien. Een leuke gedreven bedoening die ons fit aan de dag kon doen beginnen. Na het ontbijt splitsten ze ons opnieuw in vier groepen op waarvan een opnieuw naar BHG trok. De anderen verspreidden zich opnieuw over het SLU ziekenhuis en al naar gelang de patienten was het een of het ander te zien (heupoperatie bvb) en als er niet zoveel te zien was, dan was een gesprek met de patienten ook wel interessant.
Er is in Baguio een fris windje, en vandaag was het wel bewolkt, maar we kregen geen (namiddag)regen.
In de namiddag eerst les over malaria, dengue en hondsdolheid: als we moeten vrezen dat we 't allemaal zullen opdoen, dan blijven we vanaf nu best gewoon thuis. Na de pauze kregen we college over leptospirosis en meningococcen door een lieve professor die haar best deed om ons bij de les te betrekken en uitleg te geven wanneer we het moeilijk verstonden. Dankzij Annelies D. kon ze ook haar powerpoints laten afspelen: zoals bij ons in Kortrijk zijn ook niet alle proffen even handig met dergelijke geavanceerde didactische middelen. Aangezien alles wat over tijd gaat slagen we er niet in langs te gaan bij het Center for Inclusive Learning waar schoolboeken voor blinden in geluidsmodules worden omgezet.
Na het avondmaal en de gezamenlijke dagbespreking, trekken sommigen nog vlug eens naar de Super Mall (open tot 22h) en wordt overwogen om naar Nevada Square te trekken, een lokale uitgangsbuurt. Maar dit wordt ons echter zeker niet aangeraden, zelfs niet door de Filippijnse kelners van de Rumour's dat als alternatief uit de bus kwam. En zo loopt onze derde dag Baguo stilaan op zijn einde.

Dag 4: tweede dag Baguio

Na het otnbijt splitst de groep van 23 zich op in 4. In SLU trekt een naar de 'wards', een ander naar 'operation room' en een derde naar 'ob-gyne'. Een vierde groep gaat op weg naar Baguio General Hospital (BHG), aan de andere kant van de stad gelegen en in tegenstelling tot het Sacred Heart Hospital van de SLU, een openbaar hospitaal.
Tijdens het open gesprek over onze ervaringen (dat we op de avond voeren, en we lopen dus nu een beetje vooruit op de feiten) volgen o.a.
* opmerkelijke vaststellingen: in SLU loopt veel personeel rond en zijn er heel weing patienten <--> in BHG blijkaar juist het omgekeerde; de hygienische omstandigheden waarin men alhier werkt kunnen we ons bij ons nauwelijks voorstellen; in SLU is er plastische chirurgie <--> in BHG de psychiatrie
* schrijnende toestanden: een kindje met een hersentumor zal naar huis worden gestuurd omdat er geen geld is voor chemobehandeling; wie geen volledige verdoving kan betalen krijgt een halve
* onvergetelijke anecdotes: in BHG loopt er een poes rond in het ziekenhuis die men er maar niet buitenkrijgt...; foto's mogen door ons in de operatiekamer zeker niet worden genomen, maar eenmaal de operatie begonnen wordt er van links en rechts overal met GSM gefotografeerd...
In de namiddag krijgen we onze eerste colleges over endemische ziektes in de Filippijnen. Met sprekende beelden licht Dr. Ursua ons in over seksueel overdraagbare ziektes waarbij vooral het sekstoerisme en lange-afstandswerk een belangrijke rol in spelen. Dr. Espiritu geeft ons een lezing over 'Soil Transmitted Diseases' wegens het gebrek aan de nodige hygiene. Op basis van de foto's van de ascaris-wormen e.d. zou spaghetti ons die avond niet echt in de smaak vallen.
Na het avondmaal zitten we nog even samen om de dag te overlopen en te reflecteren op wat we hebben gezien, ervaren enz (zie hierboven). Het helpt een aantal dingen te plaatsen wat we vanuit onze vooringenomenheid anders minder makkelijk zouden doen.
De werkdag zit erop, nog een beetje avondontspanning kan volgen...